Medycyna naturalna czyli medycyna niekonwencjonalna?

Medycyna naturalna to rodzaj medycyny alternatywnej, która wierzy w zdolność organizmu ludzkiego do samoleczenia za pomocą naturalnych środków i opartych na nich technik. Odmiany naturopatii obejmują ziołolecznictwo-leczenie ziołami leczniczymi, hemopatię, masaż, terapię wodną, akupunkturę, muzykoterapię, stosowanie jadu pszczelego i preparatów z nim, a także post leczniczy i inne.

Medycyna naturalna i medycyna niekonwencjonalna to dwa różne pojęcia, chociaż czasami mogą być używane zamiennie.

Medycyna naturalna to podejście, które wykorzystuje naturalne metody i środki, aby poprawić zdrowie i leczyć choroby. Przykłady medycyny naturalnej to np. ziołolecznictwo, akupunktura, masaże, dietoterapia, ćwiczenia fizyczne i medytacja.

Z drugiej strony, medycyna niekonwencjonalna to podejście, które odbiega od standardowych metod medycznych i nie ma naukowego uzasadnienia. Należą do niej metody takie jak homeopatia, irydologia czy terapia florą bakteryjną.

Warto zaznaczyć, że niekonwencjonalna nie oznacza wcale naturalna, a wiele metod stosowanych w medycynie naturalnej jest naukowo uzasadniona i ma pewne potwierdzone skuteczność. W każdym przypadku, wybierając metodę leczenia, warto skonsultować się z lekarzem lub innym wykwalifikowanym specjalistą, aby uniknąć ryzyka szkodzenia sobie lub innym osobom.

Pierwsze kroki w popularyzacji naturopatii podjęli w XIX wieku założyciele hydroterapii, niemieccy lekarze Vinzenz Priessnitz i Sebastian Kneipp. Samo pojęcie "Medycyny naturalnej" wprowadził amerykański lekarz Benedict Lust w 1902 roku. W latach 20. naturopatyczne podejście do medycyny rozprzestrzeniło się w różnych regionach Europy i Ameryki Północnej, a jej rozkwit przypadł na połowę lat 60.i początek lat 80., a następnie ludzie zainteresowali się alternatywnymi sposobami leczenia chorób i utrzymania zdrowia. Dziś naturopatia jest praktykowana w różnych krajach świata.

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje medycynę alternatywną jako zbiór praktyk w opiece zdrowotnej, które nie należą do podstawowego systemu opieki, używając również terminu " medycyna komplementarna "i oddzielając ją od opartej na tradycji"medycyny ludowej". W interpretacji who mówimy głównie o stosowaniu leków pochodzenia leczniczego i narządów anatomicznych zwierząt.

Strategia WHO na lata 2014-2023 rozważa zastosowanie tradycyjnej medycyny w połączeniu z tradycyjną, ale z pewnymi zastrzeżeniami. Who zauważa, że terapie ludowe i alternatywne mogą zaszkodzić osobie z powodu stosowania niskiej jakości lub podrobionych leków, z powodu działań niewykwalifikowanych uzdrowicieli lub fałszywych informacji, nieprawidłowo lub późno ustalonej diagnozy, a także z powodu odrzucenia skutecznych środków medycyny konwencjonalnej.

"Wielu pacjentów zwraca się do produktów i praktyk [tradycyjnej medycyny], kierując się zasadą "naturalne oznacza bezpieczne", co nie zawsze jest prawdą" – czytamy w artykule.

Ekspercka społeczność naukowa sceptycznie podchodzi do medycyny alternatywnej. Najwięcej krytyki padło pod adresem homeopatii. Naukowa Rada Doradcza Akademii europejskich (EASAC) odrzuciła twierdzenia o naukowości i korzyściach zdrowotnych homeopatii, a Komisja Prezydium Rosyjskiej Akademii Nauk oficjalnie uznała ją za pseudonaukę. Przedstawiciele who ostrzegli, że leki homeopatyczne nie mogą być leczone HIV, gruźlicą, malarią, grypą i biegunką u niemowląt, a Federalna Komisja Handlu USA (FTC) nakazała producentom leków homeopatycznych dostarczenie naukowych dowodów na ich korzyści lub napisanie na opakowaniu, że homeopatia jest nienaukowa.